اختلال OCD

سن شروع

سن شروع اختلال OCD  معمولا در نوجوانی یا جوانی است، اما گاهی در سن کودکی هم آغاز شود. علائم معمولاً با گذشت زمان آغاز  ‌شده و با افزایش سن تغییر می کند. معمولاً نوع وسواس ها و اجبارهای یک نفر در مواجهه با استرس بیشتر ،در طول زمان تغییر کند،یا علائم بدتر شود. معمولا تصور می شود ocd مادام العمر است، می تواند علائم خفیف تا متوسط داشته باشد یا شدیدTوقت گیر و ناتوان کننده شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

کمال گرایی (نیاز به نتایج یا عملکرد بی عیب و نقص) با OCD تفاوت  دارد. افکار OCD صرفاً نگرانی بیش از حد در مورد مسائل واقعی زندگی یا تمایل به تمیزی یا مرتبی به روشی خاص نیست. اگر وسواس ها و اجبارهای بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد، لازم است برای درمان به پزشک یا متخصص سلامت روان مراجعه کنید.

 

تشخیص 

اقداماتی زیر به تشخیص اختلال وسواس فکری اجباری کمک می کند:

صحبت در مورد افکار، احساسات، علائم و الگوهای رفتاری تا زمانی که متوجه شوید آیا وسواس یا رفتارهای اجباری دارید که کیفیت زندگی شما را مختل می کند یا خیر.  ممکن است با اجازه شما، با خانواده یا دوستانتان هم گفتگو شود.

معاینه جسمانی جهت رد سایر مسائلی که می‌توانند باعث علائم شما شوند و بررسی هر گونه عوارض مرتبط انجام شود.

 

 

 

چالش های تشخیص

گاهی اوقات تشخیص OCD دشوار است زیرا علائم می تواند مانند علائم اختلال شخصیت وسواسی-اجباری، اختلالات اضطرابی، افسردگی، اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات سلامت روان باشد، ممکن است OCD با یک اختلال سلامت روان دیگر توام باشد. برای دریافت تشخیص و درمان مناسب با پزشک خود کار کنید.

 

درمان

گاهی با توجه به شدت و مدت ممکن است  اختلال وسواس اجباری کاملاً درمان نشود. اما درمان به کنترل علائم کمک می کند تا نتواند بر زندگی روزمره شما حکومت کنند. بسته به میزان جدی بودن OCD ، ممکن است به درمان طولانی مدت، مداوم یا بیشتری نیاز داشته باشید.

دو درمان اصلی OCD روان درمانی و دارو درمانی است.

 

روان درمانی

درمان شناختی رفتاری CBT، نوعی روان درمانی است که برای اکثر افراد مبتلا به OCD موثر است. قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از پاسخ ERP، بخشی از درمان CBT، شامل قرار گرفتن در معرض یک شی یا وسواس ترسناک مانند خاک  و یادگیری راه هایی برای ممانعت از انجام تشریفات اجباری  به کمک تمرین و تلاش است. با مدیریت وسواس ها و اجبارهای کیفیت زندگی بهتر می شود.

دارودرمانی

برخی داروهای روانپزشکی به کنترل وسواس و اجبار OCD کمک می کند. معمولاً با داروهای ضد افسردگی شروع می کنند. داروهای ضد افسردگی تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان OCD عبارتند از:

فلوکستین (پروزاک) برای بزرگسالان و کودکان 7 سال و بالاتر.

فلووکسامین (لووکس) برای بزرگسالان و کودکان 8 سال و بالاتر.

پاروکستین (پاکسیل) فقط برای بزرگسالان.

سرترالین (Zoloft) برای بزرگسالان و کودکان 6 سال به بالا.

کلومیپرامین (Anafranil) برای بزرگسالان و کودکان 10 سال و بالاتر.

با این حال، ممکن است پزشک شما سایر داروهای ضد افسردگی و داروهای روانپزشکی را تجویز کند.

هنگام صحبت با پزشک خود در مورد داروهای OCD، موارد زیر را در نظر بگیرید:

هدف کنترل موثر علائم با کمترین دوز ممکن است.  ممکن است گاهی اوقات نیاز به دوزهای بالاتری از داروها داشته باشد تا در کنترل علائم شما مؤثرتر باشد. این غیرعادی نیست که چندین دارو را قبل از یافتن دارویی که به خوبی کار می کند امتحان کنید. پزشک شما ممکن است بیش از یک دارو را برای مدیریت موثر علائم توصیه کند. ممکن است علائم هفته ها تا ماه ها پس از شروع دارو بهبود یابد.

اثرات جانبی. همه داروهای روانپزشکی ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. در مورد عوارض جانبی احتمالی و هرگونه نظارت بر سلامت مورد نیاز هنگام مصرف داروهای روانپزشکی با پزشک خود صحبت کنید. و در صورت داشتن عوارض جانبی نگران کننده به او اطلاع دهید.

خطر خودکشی. به طور کلی اکثر داروهای ضد افسردگی بی خطرند، اما FDA ایجاب می کند که همه داروهای ضد افسردگی دارای هشدار جعبه سیاه باشند. اینها شدیدترین هشدارها برای نسخه ها هستند. در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی افکار یا رفتار خودکشی را افزایش دهند. این امر به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا زمانی که دوز تغییر می کند صادق است. اگر افکار خودکشی رخ داد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اورژانسی دریافت کنید. به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی شما در درازمدت خطر خودکشی را کاهش می دهند.

تعامل با سایر مواد. هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی، پزشک خود را در مورد سایر داروهای تجویزی موجود بدون نسخه، گیاهان دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، مطلع کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی وقتی با برخی داروها یا مکمل‌های گیاهی ترکیب می‌شوند، می‌توانند اثربخشی برخی از داروهای دیگر را کاهش دهند و واکنش‌های خطرناکی ایجاد کنند.

قطع داروهای ضد افسردگی تصور نمی شود که داروهای ضد افسردگی اعتیادآور باشند، اما گاهی اوقات ممکن است وابستگی فیزیکی ایجاد شود. قطع ناگهانی درمان یا از دست دادن چندین دوز می تواند علائمی شبیه ترک ایجاد کند. که سندرم قطع نامیده می شود. بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را قطع نکنید، حتی اگر احساس بهتری دارید. ممکن است عود علائم OCD داشته باشید. با پزشک خود کار کنید تا به مرور زمان دوز را کاهش دهید.

در مورد خطرات و مزایای استفاده از داروهای خاص با پزشک خود صحبت کنید.

درمان دیگر

گاهی اوقات، روان درمانی و داروها نمی توانند علائم OCD را کنترل کنند. در مواردی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، گزینه‌های دیگری ارائه شوند:

برنامه های درمانی فشرده سرپایی و در منزل. برنامه‌های درمانی کامل که بر اصول درمانی ERP تاکید می‌کنند ممکن است به افراد مبتلا به OCD که به دلیل جدی بودن علائم با توانایی عملکرد خود دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند. این برنامه ها معمولا چند هفته طول می کشد.

تحریک عمیق مغز (DBS) و  تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال(TMS)

اگر به DBS یا TMS فکر می کنید، با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که تمام جوانب مثبت و منفی و خطرات احتمالی سلامتی را درک کرده اید.

 

تبلیغات

کلینیک ما با ارائه خدمات درمانی رفع نگرانی های مربوط به اختلال وسواس فکری-اجباری OCD به شما کمک کند.