اختلال کمبود توجه بیش فعالی

Attention-Deficit/ hyperactivity Disorder

ADHD برای توصیف کودکانی به کار می رود که ظاهراً از کنترل خارج هستند. ADHD  بر اساس DSM5  شامل الگوی مداوم بی توجهی و / یا بیش فعالی – تکانشگری است که با کارکرد یا رشد فرد تداخل پیدا می کند . و با بی توجهی و/ یا تکانشگری و بیش فعالی مشخص می شود:

بی توجهی:

فرد حداقل 6 مورد از علایم زیر را دارد و علایم حداقل 6 ماه طول می کشد. شدت علایم به گونه ای است که با سطح رشد ناهماهنگ است و بر فعالیت های اجتماعی، شغلی یا تحصیلی فرد تاثیر مستقیم منفی می گذارد. این علایم صرفاً بازتاب یک رفتار مقابله ای ، نافرمانی ، مخالفت جویی یا عدم درک وظایف محوله یا دستورات نیست. در سنین بالای 17 سال وجود حداقل 5 علامت ضروری است.

الف. فرد به ریزه کاری ها توجه نمی کند.

ب. فرد در حفظ توجه بر تکلیف مشکل دارد.

پ. در صحبت مستقیم به نظر می رسد به سخنان توجه نمی کند.

ت. زمان تمرکز کوتاه است و سریع کار را رها می کند.

ث. در سازمان دهی و مدیریت زمان مشکل دارد.

ج. از فعالیت های نیازمند فعالیت ذهنی مستمر اجتناب می کنند.

چ. اغلب لوازم را گم می کنند.

ح. به راحتی حواس شان پرت می شود.

خ. فراموشکار هستند.

بیش فعالی و تکانشگری:

الف: در جا ول می خورند و دست و پا تکان می دهند.

ب. از درو دیوار بالا می روند.

پ. با سرو صدا بازی می کنند.

ت. همواره در حال جنب و جوش هستند.

ث. پر حرف هستند.

ج. قبل از پایان سوال جواب می دهند.

چ. وسط حرف دیگران می دوند.

این علایم در بیش از یک موقعیت (خانه- مدرسه) عملکرد کودک  را مختل می کند. اما برای تشخیص باید احتمال اضطراب، افسردگی و لجبازی کنار برود و نظر والدین و مربی ها لحاظ شود تا انتظارات و حس ارزشمندی کودک خدشه دار نشود.

اگر زاویه دید خود را تغییر دهیم و نگرشی جدید اتخاذ کنیم این مجموعه ویژگی ها را می توانیم موهبت بدانیم نه اختلال. این تغییر نگرش هم به کودک کمک می کند و هم به والدین و مربیان.

آیا داشتن انرژی بیشتر موهبت نیست؟

آیا آرزومند داشتن انرژی بیشتر نیستید؟

برچسب

اغلب کودکانی که بیش از همسالان شان انرژی دارند برچسب  “بیش فعالی یا ADHD” دریافت می کنند. آنچه را که ADHD می نامند می توان سرزندگی  نامید. ویژگی که  بر اساس آن کودک  به واسطه انرژی و علاقه زیاد در مورد دنیای اطراف خود بسیار کنجکاو است. ویژگی هم آیند انرژی زیاد شوخ طبعی، شور و شوق است. آیا فقط به این دلیل که با افراد و محیط پیرامون شان  هماهنگ نیست؛ از آن به عنوان اختلال یاد می کنیم؟

اگر پدر یا مادر کودکی با این ویژگی ها هستید می دانید که این کودکان انرژی زیادی از والدین، مربی ها و معلمان خود می گیرند. آیا فکر کرده ایم که شاید والدین و مربی ها انرژی کافی برای چالش با این کودکان ندارند! هدف نوشتار حاضر آن است که بتوانیم نگرش خود را به این موضوع تغییر دهیم تا بتوانیم داشتن انرژی زیاد را موهبت بشماریم نه اختلال.

آیا قبول دارید کودک بیش فعال پر انرژی تر از شما و کودکان هم سالش است. بیشتر فعالیت می کند و کنجکاو تر است؟ آیا بهتر نیست به جای سرکوب این کنجکاوی، به جای تهدید کودک فعال با دانستن قدر این موهبت ، آن را کانالیزه کرده و در جهت درست هدایت کنیم؟

بدین معنا که کمک کنیم که ابتدا انرژی زیاد را درون خود نگه دارد. تکانه های ناگهانی را مهار کند. سپس راه هایی برای هدایت انرژی زیاد او پیدا کنیم.

علت گرفتن برچسب مشکل/ اختلال این است که نمی توانیم این انرژی زیادی با پشتوانه افکار و مغز کودک را به سوی اهداف مفید هدایت کنیم، بنابراین اجازه می دهیم این انرژی صرف تکانه ها و علایق نامشخص کودک شود. و نتواند روی هدف خاصی متمرکز شود.

اگر بدانید و بپذیرید که انرژی زیاد او بسیار با ارزش است؛ می توانید کمک کنید با سرمایه گذاری روی این انرژی آن را کنترل کند و افسار انرژی را در اختیار خودش بگیرد. و اجازه ندهد تمایلات او را به هر سو بکشاند.

کودکان بیش فعالی مدام در جنب و جوش و حرکت هستند. می توانیم این انرژی درونی را پایش کنیم تا  کمتر کودک را به هر سو بکشاند و کودک را اسیر احساسات برانگیزاننده نماید. می توانیم با ارایه راهکارهایی به والدین و مربیان مانع به هدر رفتن انرژی کودک شویم.  می توانیم برای پایین آوردن دور موتور درونی کودک روش هایی ارایه دهیم.

منبع  DSM5  و  موهبت بیش فعالی